Ölmek Üzere Olan Köpeğin Dünyadaki Son ve Mükemmel Günü

Her hayvan sevgiyi hisseder. Hepsinin güzel ve sevgi dolu yaşamaya hakkı var. Tam da bu yüzden hasta, bakıma muhtaç hayvanların bize daha çok ihtiyacı olduğunu unutmamak gerekiyor.

Amerika’da yaşayan Burke ailesi de böyle düşünerek, ölmek üzere olan bir köpeği sahiplenerek ona son günlerini güzel yaşatmak istemiş. Ailenin çocukları ise ona son gününde veda partisi düzenleyerek ne kadar sevildiğini hissettirmiş. Peanut’ın hüzünlü ama sevgi dolu hikayesi;

Peanut isimli bu köpek eski sahibinin vefatından sonra hayvansever bir derneğin barınağına getirildi. 2015 yılında da vefat eden kadının kızı tarafından sahiplenildi. Ancak onu sahiplenen kadın, ona bakamadı ve Peanut yine aynı barınağa kötü bir haldeyken tekrar geri geldi

Barınağa geri geldiğinde dişleri çok kötü durumdaydı ve bu yüzden yemek yiyemekte zorlanıyordu. Ayrıca yüzünde tümör vardı. Ama onu en zorlayan durum ise böbrek yetmezliği olmasıydı. Muhtemelen yaşamak için sadece haftaları kalmıştı…

Peanut’ın bu durumu karşısında çok üzülen yetkililer, ona yuva bulmak için ekstra çaba sarf etmeye başladı. Böylece kalan günlerini mutlu geçirsin istediler

Facebook üzerinden onun hikayesini paylaştılar ve Jennifer Burke isimli kadın ve ailesi bu şekilde Peanut ile tanışmış oldu

“Duygusal olarak bunu kaldırabileceğimi düşünmediğim için hiç hasta bir hayvana yuva olmayı düşünmemiştim. Ama Peanut’ı gördüm ve onun bir yuvaya ihtiyacı vardı. Bizim de verecek sevgi dolu bir yuvamız… Peanut’ın o gürültülü ve kalabalık ortamda tek başına ölecek olmasına gönlüm el vermedi. Eşimle konuştuktan sonra onu sahiplenemeye karar verdik” diyor Jennifer.

Peanut yeni evine geldiğinde ne kadar zamanı kaldığını kimse bilmiyordu. Aile ne kadar ona çok bağlanmamaları gerektiğini düşünse de Peanut’ın muhteşem kişiliği bunu imkansız kıldı

Ailenin 14 yaşında iki kedisi ve 5 yaşında bir köpeği daha vardı. Onlar da Peanut’ı büyük bir sevgiyle karşıladı ve aralarına aldı. Ona karşı çok sabırlı ve naziklerdi. Sanki onun hasta olduğunu biliyor gibi…

Böbrek yetmezliği ve başka pek çok hastalığından dolayı Peanut çoğu zaman yemek yemese de bu onun yeni annesini onun sevebileceği yemekler denemekten alıkoymadı

“Böbrekleri o kadar kötü duruma gelmişti ki artık neredeyse hiç iştahı kalmamıştı”

Peanut’ın yeni ailesinin yanında geçirdiği her gün onları birbirine daha çok bağladı ama aynı zamanda ne yazık ki her geçen gün Peanut’ın sona yaklaştığı daha da belli oluyordu

Jennifer ve eşi çocuklarını onun ölümüne hazırlamaya çalışmak istedi. Ama çocukların bu konuda başka bir fikri vardı

Onlar, Peanut’a “Hoşçakal partisi” düzenlemeye karar verdiler

“7 yaşındaki kızım Noa bu partiyi akıl etti. Ben Peanut’un gittikçe kötüleşen durumuyla ve yaklaşan ölümünün düşüncesiyle boğulmuş haldeydim. Ama kızım farklı bir bakış açısı geliştirdi ve bu tam anlamıyla muhteşemdi.”

Noa ailesine not yazarak bu partiyi bildirdi

“Sevgili annem ve babam. Ben Peanut’a hoşçakal partisi düzenleyeceğim. Lütfen yardım edin ki zamanında bu partiyi verebilelim. İlk, son ve tek kızınız, Noa.”

Aile bu notun üstüne birkaç gün içerisinde partiyi düzenlemek için hazırlıklara başladı ama o sabah Peanut art arda nöbet geçirmeye başladı. Jennifer, o günün Peanut’ın hayatta geçireceği son gün olduğunu anladı ve hemen partiyi o güne taşıdı

Balonlar, posterler, pasta ile dışarda hep birlikte Peanut’ı ne kadar sevdiklerini göstermeye çalıştı aile. O da dışarda onu sevenlerle birlikte olmaktan çok mutluydu ve gerçekten rahatlamış gözüküyordu. Veda etmek için en güzel yoldu bu…

Peanut, o akşam hayata gözlerini yumdu. Herkes onun ölecek olduğunu bilmesine rağmen ailelerinin yeni üyelerini kaybettiklerini kabul etmek çok zor oldu

“Peanut ile olan deneyimimiz bizi pek çok açıdan değiştirdi. Hissettiğimiz sevgi, biriktirdiğimiz anılar ve ona yuva olmaktan öğrendiğimiz dersler yaşadığımız acıyı anlamlı kıldı. Ve umuyorum bu hikaye herkesi ölmek üzere olan bir hayvana yuvalarını açma konusunda ilham olur.”

“Peanut’a hak ettiği değeri ve sevgiyi vermek istedim… Bunu eski ailesinden alamadı ne yazık ki. Çok çok önemli ve değerliydi”

Kaynak