Hayvan Barınaklarında Çalışanların Size Asla Söyleyemeyeceği 22 Şey

Hayvanseverlerin yeryüzündeki gerçek melekler olduklarını hepimiz biliyoruz. Hepimiz ülkemiz insanlarındaki önyargıları aşmak, batıl inançların hurafelerden ibaret olduğuna inandırmak ve hayvan haklarını gerçekten iyileştirmek için uğraşıyoruz.

İçimizde bazı kocaman kalpli insanlar var ki, kendi hayatlarını onların hayatlarıyla bir tutuyor ve herkesin sadece birkaç haberde denk geldiği (kötü şartlardan dolayı eylem haberleridir onlar da) barınaklarda gönüllü olarak çalışıyor.

Hayvan barınağında çalışmak onlar için fedakarlık demek.

Bazen her şey çok zor geliyor, konuşamıyorlar ama her şeye rağmen seviyorlar.

Peki ya nasıl bir şeydir hayvan barınağında çalışmak?

Buyurun. İşte o asla söylenemeyen duygular, yaşanmışlıklar.

Not: Konu alıntıdır. Bahsedilen barınaklar ne yazık ki Amerika’daki barınaklardır. Umarız ki Türkiye’deki barınaklarda çalışanlar, hayvanlara böyle sevgiyle yaklaşan çalışanlardan güzel dersler çıkaracaklardır; çıkarmalılardır…

1. Sık sık ısırılıyoruz, özellikle de bir şeyler öğretmeye çalıştığımızda

Özellikle çabuk endişelenen köpeklerle uğraştığımızda ve kulaklarını temizlemek gibi can sıkıcı işleri yaptığımızda bu durum kaçınılmaz oluyor. Zamanla beden dilini daha iyi anlayabildiğimiz için daha az ısırılıyoruz.

2. Hatta bazen kediler köpeklerden daha tehlikeli olabiliyor

Kedilerin dişleri deride daha derin yaralar bıraktığı ve dolayısıyla bakterilerin deri yoluyla vücudumuza bulaşmasına neden olduğu için kedi ısırıklarının enfeksiyon kapma ihtimali daha yüksek. Bu yüzden kedilerle ilgilenirken onları havluya sarıyoruz.

3. İnsanların “Keşke biz de tüm gün hayvanlarla oynayabilsek” demesini sevmiyoruz

Evet, tek yaptığımız onlarla oyun oynamak! Onlarca köpek evi temizlemek, hayvanları doyurmak, yıkamak, tedavilerini yapmak gibi işlerimiz yok, sosyalleşmeleri ve eğitimli olmaları için saatlerimizi de harcamıyoruz zaten.

4. “Köpeklerin parmaklıklar ardında olması çok kötü” diyen insanlara da çok kızıyoruz

Daha kötüsü, “Böyle hayat olmaz ki, uyutulsalar daha iyi” diyen insanlar. Zamanımızın çoğunu köpeklerle ilgilenerek geçiriyoruz. Evet, kafeste uyuyorlar ve bazen stres yapabiliyorlar ama hepsi ne kadar sevildiklerinin farkında.

5. İşimizin yarısı hayvan kakası temizlemek ama bu durumdan pek de rahatsız değiliz

Özellikle köpeklerinki daha kötü, ama artık rutine bağladığımızdan çok umursamıyoruz bu durumu.

6. İşimizin hüner gerektirmediğini söylemek dünyadaki en yanlış şey

Bunun için bir eğitim alıyor, seminerlere katılıyor, kitaplar okuyor ve gelişim kursları alıyoruz. Yani karşınızdaki insanın kedi beslenmesi ya da köpek davranışı konusunda uzman olabileceğini unutmamanız gerekiyor.

7. Hayvanları sahiplenmemek gerçekten çok zor

Bu da birçoğumuzun çok fazla hayvanı var demek. Bazen sadece geçici süreliğine bakacağımızı söyleyip kendimizi kandırıyoruz ve sonunda o hayvan bizimle sonsuza kadar kalıyor.

8. Çok sayıda insan gelir gelmez hıçkırıklara boğuluyor

Kafesleri gördüklerinde duygusallaşıyorlar ve hayvanların parmaklıklar arkasında olduğunu gördüklerinde üzülüyorlar. Ama bunda bir sorun olmadığını söylemeye çalışıyoruz, hayvanların hepsiyle ilgileniyor ve onları seviyoruz.

9. İşimizin en güzel yanı önceden korku içinde olan hayvanların bize alışması ve sosyalleşmeye başlaması

Köpeklerin ve kedilerin korkak hayvanlardan sevecen, mutlu ve huzurlu hayvanlara dönüşünü izlemek, bir de bunların bizim sayemizde olduğunu görmek bizi en çok motive eden şeyler. Bir hayvanın ilk defa size kendini sevdirdiği, sizi görünce mırıldandığı an harika bir an.

10. Uzun süre baktığımız hayvanların gidişini izlemek bizleri üzüyor

Aslında işimizin en güzel anının bu olması gerek, hatta bazen çok iyi hissediyoruz fakat yine de giden hayvanları özlüyoruz. Genelde onları sahiplenen insanlara bir ton uyarıda ve bilgilendirmede bulunuyoruz ve hayvanlarımızın ideal ailelere gitmesi bizi biraz da olsa rahatlatıyor.

11. Sahiplendirilen köpekler bizi ziyarete geldiğinde çok mutlu oluyoruz

Bazı insanlar hatırlamayacağımızı düşünüyor ama neredeyse her zaman hatırlıyoruz! En güzeli de çoğu zaman onlar da bizi hatırlıyor, özellikle de köpekler.

12. Çok sayıda insan sahiplendikleri köpekleri geri getiriyor

Köpekleri yere tuvaletlerini yaptıkları ya da komşularına havladıkları için birkaç güne geri getirmek çok kötü bir davranış. Evlerine alışmaları için en az birkaç haftaya ihtiyaç duyuyorlar, böyle bir süreci hak ediyorlar da.

13. Staffordshire Bull Terrier cinsinin vahşi olduğunu düşünen insanları görmek bizi üzüyor

Her gün birçok insan bu köpeklere bir kez bile bakmadan geçiyor. Biz onlara bu gülen yüzlü sevecen köpeklerin ailelerine bir Yorkshire Terrier’dan daha iyi uyum sağlayacağını söylediğimizde bize inanmıyorlar.

14. Bazı köpeklerin “çirkin” oldukları için dikkat çekmemesi daha da üzücü

Sahiplenilmesi için tüylü şirin bir köpeğin ilanını verdiğimizde insanlar sahiplenmek için kapışıyor fakat aynı sevecenlikte başka bir köpek fazla çirkin olduğu bahanesiyle hayatı boyunca sahipsiz kalabiliyor. Popüler olmayan köpek ırklarının da eve ihtiyacı olduğu unutuluyor.

15. Bazen potansiyel sahipleri reddetmemiz gerekiyor

Bazı köpekler ve insanlar birbirine uyum sağlayamaz. Eğer bir köpekte ayrılık anksiyetesi olduğunu biliyorsak ve siz de evde çok duramayan biriyseniz, o köpeği sahiplenmenize izin veremeyiz. Aynı şekilde 2-3 haftalık çiftlerin köpek sahiplenmesi de izin veremediğimiz durumlardan.

16. Bazı insanlar hayır cevabını kabul etmiyor ve zorla köpeği sahiplenmeye çalışıyor

Genelde bir şirin ve safkan (aynı zamanda kendilerine uyum sağlayamayacak) bir köpeğe takılıyorlar ve bizim yorumlarımızı ciddiye almıyorlar. Tartışıp, yalan söyleyip, köpeklere uygun olduklarına inandırmaya çalışıyorlar fakat ironik bir şekilde, hiçbir zaman işe yaramıyor.

17. Yavru kedi ve köpekler Noel hediyesi olarak alınıyor

Pet shoplardan almak yerine sahiplenmeleri harika, ama bir hayvan ömürlüktür, sadece noel için değil. Hediye alacak insanın hayvan bakmak istemeyeceği ihtimalini de düşünmeniz gerekiyor. Çoğu insana Ocak ayında, hediyeyi alacak kişiyle beraber gelmesini söylüyoruz.

18. Daha da kötüsü, bazı insanlar Noel’den önce köpeklerini bırakıyor

“Annem gelecek ve köpekleri sevmiyor” ya da “Maması çok pahalı ve onun yerine hediye almak istiyorum” gibi bahaneler duyuyoruz.

19. Yılın diğer zamanlarında gelen bahaneler de bir o kadar saçma

“Yeni kız arkadaşım köpeğimden hoşlanmıyor, hem çok büyüdü artık” veya “Onu evde 6-7 saat bıraktığımızda havlamaya başlıyor (e bir zahmet!)” gibi bahaneler duyuyoruz. En kötüsü de “Çok yaşlandı” bahaneleri. İşimiz insan doğasını sorgulamaya itiyor bizi.

20. İş yerinde tahmin edebileceğinizden daha fazla ağlıyoruz

Zor durumlarla baş etmeye alıştık ama bazı durumlar bizi bile aşıyor. Aç kalmış, istismara uğramış, korkmuş ve yaralanmış hayvanlar geldiğinde çok üzücü oluyor, özellikle de sonrasında bu hayvanları uyutmamız gerekiyorsa.

21. Ama işimize olan tutkumuz duygusallığımızın önüne geçiyor

İşimiz zorlu, bazen pis, bazen de üzücü olabiliyor ama hayvanları gerçekten önemsediğimiz ve bize ihtiyaçları olduğunu bildiğimiz için bu işi yapıyoruz. Her zaman onlara yardım etmeye hazırız ve bu tüylü dostlarımıza olan sevgimiz bizi devam etmeye motive ediyor.

22. Hayvanları bizim gibi seven ve sahiplenmek isteyen insanları görmek günümüzü şenlendiriyor

İşimizin en güzel yanlarından biri de bizi dinleyecek, önerilerimizi ciddiye alacak ve hayvanlara çok iyi bakacak insanlarla karşılaşmak. Böyle insanlar işimizin tüm zorluklarını unutturuyor bize…